هنری کیسینجر، سیاستمداری که در شکل‌گیری ژئوپلتیک مدرن نقش داشت، در سن ۱۰۰ سالگی درگذشت. به نظر می‌رسد او خودش نیز به اندازه بقیه متعجب بود که این‌قدر عمر کرده است.

به گزارش بیزنس اینسایدر، او در آخرین مصاحبه تلویزیونی‌اش در این مورد گفت: «چطور ۱۰۰ سال عمر کردم؟ نمی‌دانم. قصدش را نداشتم.»

به گفته خانواده کیسینجر، خیلی از کارهایی که او انجام می‌داد همان کارهایی است که پزشکان می‌گویند انجام ندهید.

دیوید کیسینجر پیش‌تر در سال جاری مطلبی در مورد سبک زندگی و طول عمر پدرش نوشته بود که در واشنگتن‌پست منتشر شد.

او نوشت که پدرش بیشتر سوسیس و شنیتسل می‌خورد، شغلی پراسترس داشت، و بیشتر تماشاچی ورزش بود.

در عوض، بیشتر ذهنش درگیر فعالیت بود و به‌گفته پسرش، «کنجکاوی سیری‌ناپذیر» داشت.

با وجود کهولت، کیسینجر تقریبا تا پایان عمر همچنان در روند رویدادهای جهان باقی ماند‌ــ او حتی بعد از تولد صد سالگی‌اش، در چین و واشنگتن‌ دی‌سی در انظار عمومی ظاهر شد.

اریک اشمیت، مدیرعامل سابق گوگل، همراه کیسینجر کتابی درباره هوش مصنوعی نوشت که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد. اشمیت درباره کیسینجر می‌گوید او هرگز از کار دست نکشید و احتمالا همین او را زنده نگه می‌داشت.

روال روزمره، روابط اجتماعی و ژنتیک در طول عمر نقش دارد

بسیاری از افراد بالای ۸۰ سال که برخی از توانایی‌های شناختی مانند حافظه خوب را حفظ کرده‌اند لزوما سبک زندگی سالم را رعایت نمی‌کنند.

در حالی که بسیاری از عوامل مرتبط با سلامت، مانند فعالیت، مدیریت استرس، رعایت برنامه غذایی متعادل، مصرف نکردن دخانیات با طول عمر ارتباط دارند، پژوهش‌ها نشان می‌دهد عوامل دیگری وجود دارند که به همان اندازه یا بیشتر در طول عمر موثرند.

بر اساس پژوهشی که اخیرا در دانشگاه گلاسگو انجام شده است روابط اجتماعی قوی در طول عمر نقش دارد. افراد مسنی که خانواده و دوستان ماهی یک بار به آن‌ها سر می‌زنند بیشتر عمر می‌کنند.

داشتن عادت و برنامه روزمره نیز با عمر طولانی‌تر مرتبط است، حتی اگر آن عادت‌ها سالم‌ترین نباشند.

ژنتیک هم در طول عمر نقش مهمی دارد. به گفته تامس پرلز، مدیر پژوهش صد سالگی در دانشگاه بوستون، می‌گوید وقتی به ۹۰ سالگی می‌رسی، ۳۰ درصد ژنتیک است و ۷۰ درصد سبک زندگی، وقتی به ۱۱۰ سالگی می‌رسی، حدود ۷۰ درصد ژنتیک است.

با توجه به اینکه والدین کیسینجر تا سن ۹۵ و ۹۷ سالگی عمر کرده بودند، احتمال دارد ژنتیک در طول عمرش نقش داشته است.

با وجود این، همچنان روشن نیست چرا برخی افراد تا اواخر دهه ۹۰ سالگی یا ۱۰۰ سالگی عمر می‌کنند بدون این‌که تلاش چندانی کرده باشند.